بیماری منیر بیماری گوش داخلی است و فیزیوپاتولوژی بسیار زیبایی برای ان شرح داده شده است ولی علت ان مشخص نیست
منییر یکی از بیماری های گوش داخلی است که در آن هیدروپس آندولنف اتفاق می افتد.
در گوش داخلی و در فضای حلزون یا کوکلئا سه راهرو وجود دارد
که دوتای بالایی و پایینی آنها با مایع آندولف
و راهروی میانی با مایع پری لنف پر شده است.
مجاری با افزایش اندولنف مجاری عادی اندولنف
اتفاقی که در هیدروپس آندولنف می افتد به این شکل است مایع موجود در راهروی میانی یا همان پری لنف افزایش می یابد.
این افزایش حجم باعث پاره شدن پرده ی جدا کننده ی این راهرو ها می شود و مایعات آندولنف و پری لنف با هم مخلوط می شوند که این پاره شدن موجب برهم خوردن تعادل الکترولیت های سدیم و پتاسیم درگوش داخلی میگردد و موجب تحریک شدید گیرنده های تعادلی موجود در حلزون و بدنباله آن
سرگیجه شدید،
وزوز گوش،
پری گوش
و در نهایت تحریک سلولهای شنوایی و بدنباله ی آن کم شنوایی فرکانس های بم میشود.
در دهه اخیر بسیاری از محققین این علائم را جزئی از علائم میگرن مطرح کرده اند
میگرن یک بیماری شناخته شده عروقی در پزشکی است که در این بیماری ،
عروق خونی بشدت منقبض و سریع منبسط می گردند
در این انقباض وانبساط که در رگهای ارگانهایی مختلف می تواند اتفاق بیفتد
امکان وجود علائم زیادی به علت کم خونی در ان عضو بروز میکند
و معولاً این بیماری میگرن گوشی ( یا همان بیماری ویا سندرم منیر ) دارای ۴ علامت مشخص است:
۱-حملات ناگهانی سرگیجه
۲-وزوز گوش (صدای مداوم گوش)
۳-کاهش شنوایی
۴- احساس پری در گوش می باشد.
میگرن گوشی ( یا همان بیماری ویا سندرم منیر ) در نتیجه اختلال در مایع گوش داخلی بوجود می آید.
همانند دیگر بیماری ها علائم از یک بیمار تا بیمار دیگر متفاوت می باشد.
میران کاهش شنوایی ممکن است از حد خفیف تا ناشنوایی کامل دیده شود.
سرگیجه در بعضی بیماران آنقدر شدید است که شخص قادر به رانندگی و یا رفتن به سر کار نمی باشدو ممکن است هر چند روز یک نوبت فرد دچار حملات سرگیجه بشود.
این بیماری معمولاً یک گوش را درگیر می سازد. اما گاهی متاسفانه هر دو گوش مبتلا می گردند.
بدلیل متنوع بودن و درجات مختلف بیماری، درمان بیماران متفاوت است.
درمان های غیر داروئی و خوراکی
رژیم غذایی کم نمک ( یا رژیم کم سدیم )
بیشتر کسانی که از میگرن گوشی ( یا همان بیماری ویا سندرم منیر ) رنج می برند به نمک بسیار حساسند به همین دلیل رژیم غذایی کم نمک برای این بیماران توصیه می شود. غذاهایی که سدیم کم دارند (می توا نند استفاده نمایند):
-ماکارونی -برنج -رشته فرنگی -سیب -میوه های دانه ای(حبه ای) -کاهو -آلو -انگور -نارنگی -نخودسبز -اسفناج -کلم -گلابی -آناناس -گندم -گیلاس -اغلب میوه ها -سبزیجات -مارچوبه -گوشت بره-گوشت گاو – گوشت گوساله -ماهی (تمام ماهی ها) -گوشت چهار پایان -مرغابی
غذاهای دارای پتاسیم بالا(که می توان مصرف نمود):
زردآلو -موز -پرتغال -طالبی -سبزیجات -هندوانه -خربرزه -خیار -کلم سنگ -هویج -کرفس -سیب زمینی -انواع نخود سبز -گوجه فرنگی -گرفروت -اغلب میوه های تازه -مرغ -کمپوت گیلاس
غذاهایی که می توان مصرف نمود:
گندم (نان بی نمک) -برنج -جو(سوپ و نان جو) -ذرت -قند -مربا -شیرینی و ژله(اگر بیماری قند ندارید) -تخم مرغ -شیر -کره -خامه (اگر چربی خون بالا نیست)
غذاهای محدود که دوباره در هفته بیشتر نباید استفاده نمود:
-کدو -گل کلم – ترتیزک – ترب – تربچه – جعفری – گرمک – طالبی – توت فرنگی -لیمو شیرین – انجیر – خرما – نارگیل -بادام زمین – خردل – هلو
غذاهایی با سدیم بالا(نباید مصرف نمود):
کلوچه -بیسکویت های نمکی -محصولات پنیر -پنیر -شیرغلیظ شده -ترشی ها -آب گوجه (رب) -پیاز شور -خیار شور -سوپهای آماده -چیپس سیب زمینی -نانهای نمک دار -باقلا -زیتون -کشمش -خاویار -کره با بادام زمینی -غذاهای از قبل آماده شده -سبزیجات کنسرو شده
جایگزین کردن کلرور پتاسیم بجای کلرور سدیم (نمک طعام):
– مصرف روزانه مقداری کمپوت گیلاس
داروهای بازکننده عروق
این داروها سبب انبساط عروق خونی شده و موجب بهبود گردش خون در ناحیه گوش داخلی می شود و در نتیجه باعث کاهش فشار مایع گوش داخلی (آندولنف) می شود عده ای مصرف این داروها را توصیه می نمایند
و همچنین توصیه می شود از مصرف سیگار(به علت نیکوتین) و قهوه (بخاطر کافئین)که سبب انقباض عروق می شود خودداری گردد.
کاهش اضطراب (استرس)
استرس های روحی در میگرن گوشی ( یا همان بیماری ویا سندرم منیر ) سبب سرگیجه می شود
– تمرینهایی که موجب شل شدن عضلات و آرامش بخش باشد
– یا حتی تغییر در روش زندگی برای بهبود سرگیجه پیشنهاد می شود.
درمان های داروئی :
استفاده از داروهای مسکن سرگیجه وسردرد مانند
– قرص بتاهیستین (بتاسرک )۸ یا ۱۶ میلی گرمی
– قرص دیمن هیدرینات
– قرص سیناریزین ( ۲۵ یا ۷۵ میلی گرمی )
– قرص سوماتریپتان (۵۰ و۱۰۰ میلی گرمی ) فقط مسکن درد های میگرنی می باشد
– قرص ریزوتریپتان ( ۲ و ۵ میلی گرمی ) فقط مسکن درد های میگرنی می باشد
– آمپول دیازپام ( ۱۰ میلی گرمی ) فقط دپرسور لابیرنت وکنترل کننده سرگیجه های شدید میگرنی می باشد
– آمپول پرومتازین (۲۵ میلی گرمی ) فقط دپرسور لابیرنت وکنترل کننده سرگیجه های شدید میگرنی می باشد
بر اساس میزان سرگیجه ، پزشک شما این دارو ها را از روزی یک قرص تا سه قرص ویا تزریق امپول تجویز خواهد نمود .
استفاده از داروهای درمان کننده میگرن :
۱- داروهای بتا بلوکر ها ( این داروها برای علائم مختلف میگرن مانند طپش قلب و افزایش فشار خون میگرنی و درد های قلبی نیز استفاده می شود که عملا میگرن را بهبود می بخشد وعلائم بهبود می یابند ) مانند
– پروپرانول ها : پروپرانولول ۱۰ یا ۲۰ یا ۴۰
( که پزشک شما بر اساس علائم وبر اساس نتیجه داروهای قبلی تصمیم به تجویزومقدار داروی شما می نماید )
– متوپرولول ها : متورال ۵۰ یا متوپرولول ۴۷.۵
( که پزشک شما بر اساس علائم وبر اساس نتیجه داروهای قبلی تصمیم به تجویزومقدار داروی شما می نماید )
– بیزوپرولول ها : کنکور ۲.۵ یا ۵ یا ۱۰
– ( که پزشک شما بر اساس علائم وبر اساس نتیجه داروهای قبلی تصمیم به تجویزومقدار داروی شما می نماید )
۲- داروهای کاهش دهنده اضطراب واسترس ( این داروها برای علائم مختلف میگرن مانند استرس و اضطراب و یا ترس (پنیک) نیز استفاده می شود که عملا میگرن را بهبود می بخشد وعلائم بهبود می یابند )
– ایمی پرامین : ایمی پرامین ۱۰ و ۲۵
– ( که پزشک شما بر اساس علائم وبر اساس نتیجه داروهای قبلی تصمیم به تجویزومقدار داروی شما می نماید )
– سیتالوپرام : سیتالوپرام ۱۰ و ۲۰
– ( که پزشک شما بر اساس علائم وبر اساس نتیجه داروهای قبلی تصمیم به تجویزومقدار داروی شما می نماید )
– اس سیتالوپرام : اس سیتالوپرام ۱۰ و ۲۰
– ( که پزشک شما بر اساس علائم وبر اساس نتیجه داروهای قبلی تصمیم به تجویزومقدار داروی شما می نماید )
– فلوکسیتین : فلوکسیتین ۱۰ و ۲۰
– ( که پزشک شما بر اساس علائم وبر اساس نتیجه داروهای قبلی تصمیم به تجویزومقدار داروی شما می نماید )
همانطور که ملاحظه می فرمایید
در داروهای بتا بلوکر ویا کاهش دهنده استرس فرم های داروئی مختلف با دوزهای متفاوت دارد
این موضوع برای این انجام شده که ممکن است بیمار با مصرف یک نوع داروئی عدم تحمل داشته باشد وبا نوع دیگرعوض می شود
(هیچ تستی بجز مصرف دارو واعلام بیمار وجود ندارد که تحمل داروئی را مشخص نماید )
حتما در صورتیکه بعد از ده روز اول مصرف دارو احساس می کنید تحمل مصرف دارو را ندارد
برای تغییر فرم داروئی
ویا کاهش دوز داروئی با پزشک تان مشورت نمایید .
ادرار آورها (زیاد کننده ادارار)
از آنجا که میگرن گوشی ( یا همان بیماری ویا سندرم منیر ) به علت افزایش مایعات گوش داخلی است بعضی محققین معتقدند که داروهای ادرار آور موجب دفع مایع از بدن (کاهش تجمع مایع در بدن) می شود ولی اکنون با توجه به فیزیوپاتولوزی بیماری میگرن این روش درمانی بتدریج کمتر مصرف می شود .
درمان های جراحی و یا تزریق دارو :
خیلی بندرت ممکن است اتفاق بیفتد
– تزریق دگزامتازون در گوش میانی : در بیماران با سرگیجه های شدید ویا تنی توس های غیر قابل تحمل که شنوائی دارند
– تزریق جنتامایسین: در گوش های ناشنوا با سرگیجه
– دکومپرس سال اندولنفاتیک ویا گذاشتن شنت در کیسه اندولنفاتیک: با این کار مقدار مایع اضافی دفع می شود و فشار مایع داخل گوش کاهش می یابد. امروزه طرفدار زیادی ندارد
– قطع عصب وستیبولر : برش عصب دهلیزی جهت قطع کامل سرگیجه و در ادامه مداخلات توانبخشی برای بهبود تعادل
– کوکلئوساکولوتومی : جهت تخلیه ی کامل مایع گوش داخلی در صورتیکه بیمار شنوائی در گوش مبتلا نداشته باشد
– لابیرنتکتومی: در این روش قسمتی از گوش که مسئول تعادل است، برداشته می شود. در صورتیکه بیمار شنوائی در گوش مبتلا نداشته باشد
منبع : بنیاد گوش استان خراسان رضوی
